دروازه قرآن زیباترین ورودی شهری ایران/ سفر به شیراز– قسمت اول
تاریخ انتشار: ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۹۲۴۷۱
خبرگزاری فارس_شیراز؛ سروش سلیمی: شیرازی شدن آنقدرها هم که فکرش را میکنید سخت نیست. کافی است یک دیوان حافظ کنج طاقچه خانهتان باشد و روزتان را با آن آغاز کنید. یا کمی دم غنیمت باشید و به جای مدام شِکوه و گلایه کردن از زمین و زمان، گاه کُنجِ دنجی از عافیت بنشینید و از زندگی به قدر طاعت و طاقت برچینید بی آنکه حرص دنیای فانی را بخورید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اما نه! برای شیرازی شدن حتما باید یک سفر به شیراز رفت. در این گزارشها که به مناسبت هفته شیراز تدارک دیده شده سری به شهر راز زده و سفری به شیراز خواهیم داشت و از پایتخت فرهنگی ایرانزمین، مهدِ ادبِ کهن بوم و بر ایران، رازآلوده ترین شهر ایران، شیراز سخن آغاز خواهی کرد و برای شروع، قسمت اول این سفرنامه را از دروازه قرآن آغاز خواهیم نمود.
شیراز، ایران در یک قاب و قالب
ایران را اگر بخواهی در یک قاب و نما به تماشا بنشینی، در شیراز یکجا تمام زیباییهایش را میتوان دید. از طبیعت و گل و بلبل شیرازگرفته تا صنایعدستی و هنری و نمادهای باستانی آن که زینت آرای هر بزم و محفلی است و انواع و اقسام غذاهای محلی و ایرانی همه در یک خوان و با یک اشارت نهاده شده که اینجا پازلی از ایران است با همان فرهنگ مدارا و میهماننوازی و خوش مشربی. در شهر شعر و شهود و شعور، شهر راز و ناز، فخر ایرانزمین و کهن دیار ایران میتوان جهانی را به تماشا و نظاره بنشست. سفرمان از ورودی شمالی شیراز آغاز میشود. روبروی دروازه قرآن به احترام شیراز میایستیم و نیت می کنیم و دیوان حافظ را میگشاییم:
رواقِ منظرِ چشمِ من آشیانۀ توست کَرَم نما و فرود آ که خانه خانۀ توست
دلگرم شده و لبخندی از رضایت بر لبانت می نشیند؛ خرسند از این که حافظ هم در این وادی، حافظ و راهنمایت خواهد بود.
آری این تنها یک گوشه چشم از شیراز ناز است و خاکِ پاکِ این بلند بوم و برِ خرّمدشت، از طراوت طبیعت، سرشار است و در پهنای آن ، بذرِ مهر پاشیده شده و طبیعتی ناب برای هر طبعی آفریده که در آن هم از خنکای سایه سار بَرد جنت مکانِ بهره مندی، هم از أنهار و جویبارهای زلال؛
جینگِ جینگِ ساز میادُ از بالُوی شیراز میاد
راه ورود به شهرِ پر راز ِشیراز از شمال فارس از مسیر تنگ الله اکبر میگذرد و به دروازه قرآن میرسد. دروازهای در تنگه اللهاکبر و میان دو کوه چهلمقام و باباکوهی، بنایی که به گفته مورخان قدمتی به بلندای ده قرن و سده چهارم هجری دارد و دیرزمانی مسافران به هوای تبرک قرآنش از زیر آن عبور کرده و با خاطری جمع و خاطراتی خوب به شیراز سفر میکردند.
آنگونه که قدیمیترها روایت میکنند این شهر زمانی شش دوازه اصلی(دروازه قرآن، دروازه اصفهان، دروازه سعدی، دروازه قصابخانه، دروازه کازرون، دروازه شاهداعی الله) داشته که اکنون از 5 تای آنها تنها نامی باقی مانده و تنها دروازه قرآن، دروازه باقی مانده است.
این بنا که قدمتش به دوران دیلمیان میرسد زمان کریمخان زند بازسازی شده و اتاقی به بالای آن اضافه شده و دو جلد قرآن بزرگ نفیس، به خط سلطان ابراهیم بن شاهرخ تیموری، در اتاقک بالای آن جای داده شده که به قرآن هفده مَن معروف بوده که بعدها به موزه پارس شیراز انتقال یافته است.
زلزلههای متعدد چندین بار این بنا را تا مرز نابودی و ریزش پیش برده و در زمان قاجار چندین بار مرمت شده و در نهایت در سال ۱۳۱۵ این بنا را شهردار وقت شیراز تخریب میکند تا دروازه قرآن در سال ۱۳۲۸ شمسی با همت یکی از بازرگانان امین شیراز به نام حاج حسین ایگار معروف به اعتماد التجار، با فاصله کمی از دروازه کهن ساخته شود که مقبره وی نیز در همین بنا قرار داده شده که البته به سبب نبود تابلو و نشانی از آن، اطلاعات چندانی در دستمان نیست.
زیباترین ورودی شهری کشور، درّه و تنگهای که علت نامگذاریاش به تنگ الله اکبر این بوده که هر مسافری که از هر بوم و بر، پا به شیراز پر راز میگذاشته قبل از ورود به شهر و بر بلندای این تنگه با مشاهده جلگه سرسبز و دلانگیز شیراز با دیدن دورنمای شیراز و سروهای خرامان و آزاده اش و باغزارهای قصر الدشت و چمران، از دور دهانش از تعجب و اعجاب باز مانده و الله اکبرگویان زبان به تحسینش میگشوده است.
صد قدم مانده به دروازه قرآن، در جوار مقبره شاعر بلند آوازه پارسی زبان، خواجوی کرمانی همه چیز از همان بدو ورود دست به دست هم میدهد تا خاطره بارترین سفر و ماندگارترین لحظات برای شما رقم بخورد.
پس تفالی میزنیم و سفرمان به شهر راز اینگونه آغاز میشود.
شیراز و آب رکنی و این بادِ خوشنسیم عیبش مکن که خالِ رخِ هفت کشور است
فرق است از آب خضر که ظلمات جای او است تا آب ما که منبعش الله اکبر است
اینجا تا چند دهه پیش سرابی بیش نبود و اکنون سیرابِ آب رکنی ومعطر از این باد خوش نسیم و در یک کلام بهشت خدا بر روی زمین گشته است.
به سراغ من اگر می آیی
بندکفشت را محکم میکنی. سرت را بالا می گیری. کوهی در برابرت ایستاده، کوهی طبیعی که با هوش انسانی تراش خورده و پیروزی انسان بر طبیعت، خالق بنایی زیبا در دل کوه شده است. کوه را بر دوش می گیری و بالا میروی.
اگر حافظهات خوب یاری کند اشعارحافظ شیرین سخن یک به یک به حافظهات میآید.آری به شیراز سفر کن و دمی بر رکنآباد و دروازه قرآنش گام بِنِه، کمی بنشین بر لب جوی که رودِ دنیا در دل این خطه جاری است. به تنفس صبح و به تماشای عشق مشغول شو و درونت را از عشق آکنده و از دود و دم زندگی شهری پر و خالی کن و برای دقایقی و فقط اندکی و لحظه ای آسوده خیال و با فراغ بال زندگی کن!
کمی پیشتر میروی. طاووسی خرامان در برابر دیدگانت جلوهگری میکند.
و اما بشنوید از ماجرای این طاووس؛
ادامه دارد...
پایان پیام/خ
منبع: فارس
کلیدواژه: شیراز هفته شیراز سعدی حافظ دروازه قران دروازه قرآن الله اکبر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۹۲۴۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جاده سیاخ دارنگون نیازمند رسیدگی فوری است
ایسنا/فارس یک مقام مسئول در بخش سیاخ دارنگون فارس، یکی از مهمترین مشکلات این منطقه را پاسخگو نبودن ظرفیت جاده اصلی عنوان کرد و خواستار رسیدگی فوری برای بهبود وضعیت آن شد.
جاده سیاخ دارنگون ۳۰ کیلومتر طول دارد که در گذشته پاسخگوی حدود ۸ هزار جمعیت ساکن منطقه بوده است اما با احداث باغ شهریها و هجوم مردم شیراز در روزهای تعطیل، بار ترافیکی بسیار زیادی به این جاده تحمیل شده و مشکلات زیادی را به وجود آورده است.
عضو شورای اسلامی شهرستان شیراز از بخش سیاخ دارنگون، در گفتوگو با خبرنگار ایسنا با اعلام این مطلب، گفت: در سالهای اخیر ۳۵ هزار قطعه باغ شهری واگذار شد که از این میان تا کنون حدود ۸ هزار قطعه به مرحله احداث رسیده است. ۹۰ درصد این باغشهریها دارای نگهبان هستند و سکونت ثابت دارند.
حسین شریفیمند افزود: این مساله باعث شده است تا به خصوص در روزهای آخر هفته، وضعیت ترافیکی سنگینی بر جاده حاکم باشد که با توجه به کمعرض بودن آن، باعث ایجاد مشکل و تصادفات بسیاری شود و متاسفانه برخی از آنها منجر به فوت هم شده است.
وی با بیان اینکه احداث و عریض شدن ۷ کیلومتر از نقاط حادثه خیز جاده در دستور کار قرار گرفت است، اضافه کرد: این عملیات در یکسال گذشته ۵۰ درصد فیزیکی داشته است و طبق این روند، یک سال دیگر طول میکشد تا این قسمت از جاده تکمیل شود اما همزمان باید به فکر بیش از ۲۰ کیلومتر باقی مانده نیز باشیم تا هر چه زودتر از تکرار حوادث تلخ و دردسرهای ترافیکی این مسیر جلوگیری شود.
شریفیمند با تاکید بر اینکه جاده سیاخ دارنگون از لحاظ عرضی پاسخگوی حجم بالای خودروهای نیست، گفت: توقع احداث اتوبان دو طرفه نداریم ولی حداقل کاری که باید انجام شود این است که حدود ۲ متر از هر طرف به عرض جاده اضافه شود.
عضو شورای اسلامی شهرستان شیراز با بیان اینکه مشکلات دیگری هم در بخش سیاخ دارنگون وجود دارد، گفت: فعلا مهمترین مسالهای که باید در دستور کار فوری قرار بگیرد، مساله تعریض جاده است. متاسفانه اکثر صدمات هم به بومیهای منطقه وارد شده است و این نکته را هم باید در نظر بگیریم که با افزایش احداث باغ شهریها، مشکل ترافیکی و خطرات جادهای در این مسیر، روز به روز افزایش خواهد یافت.
به گزارش ایسنا، بخش سیاخ دارنگون دارای ۲۶ روستا و تیره عشایری است که در ۳۰ کیلومتری غرب شیراز واقع شده و از نقاط مورد علاقه مردم شیراز برای تفریحات پایان هفته به شمار میرود.
انتهای پیام